„Mały skansen” tak naprawdę to tylko skromna nazwa wielkiego dzieła, które od dziesięciu lat tworzy pan Tomasz. Sprawia on, że dawno już zapomniane przedmioty odzyskują swą wartość. To miejsce, gdzie każdy przedmiot ma swą duszę, swoją historię, historię tego w jaki sposób tu przywędrował. To miejsce jest swego rodzaju azylem dla nikomu już niepotrzebnych staroci. Tutaj nikt ich nie wyrzuci, nie połamie, nie spali. W sporej kolekcji znajdują się: dębowe kredensy, gliniane garnki, obrazy,  instrumenty, stare wózki, zegary, wagi, maślniczki, żarna, chomąta, sieczkarnie i wiele innych przedmiotów. Eksponaty znajdują się w kilku budynkach i szopach, a także na podcieniach i w wiatach. A to wszystko wkomponowane w malowniczy obraz wsi i lasu, gdzie panuje cisza i spokój.

 

 

 

 

 

 

W Skansenie urządzono również izbę chłopską oraz kuźnię. Na terenie Skansenu znajduje się też gospodarstwo domowe. Przedszkolaki miały okazję zobaczyć, karmić, a nawet pogłaskać zwierzęta gospodarskie: (kozy, kaczki, gęsi, indyki, baranki, perliczki, i kotka).

 

 

 

 

 

Przedszkolaki w ramach śniadania miały zorganizowane ognisko, była pyszna kiełbaska z dodatkami, chlebem i ciepłą herbatką. Otaczający sad dostarczał dzieciom również cennych informacji o krajowych owocach, które można było obserwować i degustować. Rozległa łąka dała możliwość do beztroskich zabaw ruchowych ze śpiewem, piłką i chustą.

 

 

 

 

 

Serdecznie dziękujemy Panu Tomaszowi, że poświęcił swój wolny czas i był naszym przewodnikiem po „Małym Skansenie”. To  dzięki Niemu mogliśmy przenieść się do niepamiętnych czasów. Jesteśmy również wdzięczni Dyrektorowi ZEAS-u - Józefowi  Baranowi - za pomoc w zorganizowaniu transportu dzieci.

 

 

 

 

 Agnieszka Burnat