Pani Janina Uryć z domu Franuszkiewicz jest kresowianką i w swoim długim życiu przeżyła wiele dramatycznych chwil. Ma córkę, troje wnuków i sześcioro prawnuków. Urodzona w Drohobyczu, osiadła w Samborze, gdzie w 1931 r. wyszła za mąż za pochodzącego z Izdebek, starszego o 10 lat Piotra Urycia – podoficera stacjonującego w Stryju 6 Pułku Strzelców Podhalańskich, którego część w 1930 r. dyslokowano do Drohobycza i Sambora.

 

W 1932 r. przyszła na świat ich jedyna córka, Maria Dudek, która kończy w tym roku 80 lat i wraz z wnuczką, Elżbietą Dudek, opiekuje się sędziwą jubilatką. Podczas II wojny i latach powojennych rodzina Państwa Uryciów przeszła prawdziwą – dzięki Bogu szczęśliwie zakończoną – odyseję, która doskonale mogłaby zilustrować skomplikowane polskie losy. Piotr Uryć po kampanii wrześniowej i internowaniu na Węgrzech, dzięki fałszywym dokumentom przedostał się przez kilka granic na Bliski Wschód, do Samodzielnej  Brygady Strzelców Karpackich, z którą przeszedł kampanię afrykańską, walczył pod Tobrukiem, a następnie trafił do Iraku, skąd już w 3 Dywizji Strzelców Karpackich wraz armią gen. Andersa przeszedł cały szlak bojowy, uczestnicząc w kampanii włoskiej i zwycięskim szturmie na Monte Cassino. Po demobilizacji przebywał w Anglii, skąd w grudniu 1947 r. wrócił do Polski, osiadł u rodziny w Grabownicy Starzeńskiej i rozpoczął starania o repatriację żony i córki. Pani Janina z 7-letnią w 1939 r. córką przeżywały chwile grozy, znajdując się – jako rodzina wojskowego – na listach deportacyjnych w głąb sowieckiego imperium. Dzięki zmianie adresu udało się im uniknąć wywózki. Jubilatka dorabiała szyciem i robotami domowymi.

 

 

 

 Po wojnie jednak wciąż nie było możliwe połączenie rodziny. W tym czasie córka, Maria, dorosła i rozpoczęła pracę w banku. Wreszcie – po 17 latach – nadszedł upragniony dzień, kiedy państwo Uryciowie znowu zamieszkali razem. Zawodowo związali się z Brzozowem, a po małżeństwie córki przeprowadzili się do Starej Wsi. Piotr Uryć, żołnierz kampanii wrześniowej, wiarus spod Tobruku i Monte Cassino zmarł 1989 r.  Wdowa po nim, pani Janina Uryć, 5 stycznia 2012 r. obchodziła setne urodziny. Z tej wyjątkowej okazji odwiedzili ją przedstawiciele samorządu lokalnego.