Bohaterowie sztuki Pamiętajcie o ogrodach, którą obejrzeliśmy w reżyserii Barbary Słowik  z okazji Święta Szkoły w dniu 18 lutego 2011 r. w Zespole Szkół w Przysietnicy  także mieli swoje recepty na szczęście, choć wydawało im się ono nieosiągalne. Dla Kobiety (Gabrieli Jajko) była to wygrana w Totka, która gwarantowałaby zaspokojenie ogromnych potrzeb materialnych, dla Mężczyzny (w tej roli Dawid Szczepek) miał to być dowartościowujący go awans i podwyżka w pracy, z kolei Pawełek (Marek Radej) upatrywał go w posiadaniu nowego komputera, zaś Kasię (Karolina Pietryka) rzekomo uszczęśliwiłaby sława. Podobnie powierzchownie przeżywają swoje życie Ciocia Zosia (Gabriela Szmyd), Wujek Witek (Karol Kwolek) i Sąsiadka (Honorata Zubel) - aż do momentu gdy wkracza w nie Żebrak, który okazuje się być samym Jezusem (tej podwójnej roli Dominik Rogula).

To On każe im wszystko przewartościować i uświadamia, że nie ma sensu poszukiwanie szczęścia gdzieś poza sobą, w dobrach materialnych, podczas gdy jest ono bardzo blisko, w sercu każdego z nas, bo to tylko od nas samych zależy, czy pozwolimy zakwitnąć ogrodom...

Ta bardzo piękna i mądra sztuka stawia i nam ustami bohaterów, oprócz już wspomnianych również Nastolatki (Kornelia Mazur), Artystki (Monika Rachwał). Naukowca (Seweryn Szczepek), Robotnika (Tomasz Rzepka), Dziecka (Faustyna Jajko) trudne, ale jakże ważne pytania: „A jakie są te nasze ogrody? Czy jest w nich miejsce na śpiew, taniec i kochanie życia? I na marzenia lepsze od tych, które mieliśmy do tej pory? Co zrobić, by nie było w nich chwastów?” Częściowo odpowiada na nie Wędrowiec (Kornelia Buczek): „Wyrwać je [chwasty] i pozwolić zakwitnąć kwiatom. Kwiatom wiary, nadziei i miłości, wrażliwości, radości i piękna. Kwiatom współczucia i zachwytu”. Odpowiedź pojawia się również w piosence J. Kofty i J. Pietrzaka pt. Pamiętajcie o ogrodach w pięknym wykonaniu Jowity Stabryły. A także w przywołanych na wstępie przez p. dyrektor Jadwigę Ścibor biografiach naszych patronów: Macieja Rataja i ks. Pawła Komborskiego, którzy odnaleźli szczęście w niezłomnej postawie, wierności ideałom i służbie Bogu oraz bliźnim.

Jednak każdy z nas będzie musiał sam poszukiwać własnej odpowiedzi, w odniesieniu do swojego życia, tak aby umieć się cieszyć dobrze przeżytym dniem, odnaleźć szczęście w codzienności – szumie drzew, śpiewie ptaków, śmiechu dziecka, zapachu kwiatów, a przede wszystkim w radości płynącej z dawania, z pomagania innym i uszczęśliwiania ich, bo przecież „więcej jest radości w dawaniu niż w braniu”. Tę prawdę wyrażał z pewnością symboliczny gest rozdawania cukierków w finale sztuki, co publiczność przyjęła z prawdziwą euforią. Dodajmy na koniec, że wspaniałym uzupełnieniem tego barwnego i widowiskowego spektaklu był taniec w wykonaniu grupy tanecznej prowadzonej przez Agatę Szpiech w ramach programu „Szansa dla Każdego Ucznia” finansowanego przez Unię Europejską. Realizatorem dźwięku był Arkadiusz Rzepka. Każdy, kto uważnie obejrzał sztukę, długo nie zapomni pytania zapadającego głęboko w serce:  „A wy, czy pamiętacie, że nosicie w sobie zapach ogrodów?”

 hb